เราอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่า พรมแดนเป็นอาณาเขตที่มนุษย์สมมติขึ้นเพื่อความสะดวกในการปกครอง สมมตินี้แบ่งเราออกเป็นประเทศ เป็นไทย เป็นมาเลเซีย เป็นอินโดนีเซีย และอื่น ๆ ถ้าเราหลงสมมติเราก็จะลืมว่าแท้จริงเราเป็นมนุษย์ที่รู้จักรัก รู้จักเมตตาและกรุณา แล้วเราก็อาจจะรังแกกัน ทำร้ายกัน ฆ่ากัน เหมือนสัตว์เดรัจฉาน แต่ถ้าเราไม่หลงสมมติ เราก็จะไม่ตกเป็นทาสของพรมแดนและจะสามารถคงความเป็นมนุษย์เอาไว้ได้ "ขอให้ท่านทั้งหลายจงเจริญในธรรม" คือคำสอนของรอซูลหรือศาสนทูต และคำสอนของพระพุทธเจ้า คำสอนของทั้งสองท่านนั้นสอดคล้องไม่ขัดแย้งกัน และจะทำให้ท่านสามารถข้ามสมมติคือพรมแดนไปได้ไม่ถูกพรมแดนแบ่งเราออกจากกัน
นวนิยายที่มีฉากเป็นปัญหาความรุนแรงของจังหวัดชายแดนใต้ เรื่องราวทั้งหมดเป็นเหตุการณ์ที่เกิดในสามจังหวัด ผู้เขียนไม่เพียงแต่ฉายภาพให้เห็นปัญหาความขัดแย้งและความรุนแรงที่เกิดขึ้นในพื้นที่ แต่ยังให้เห็นถึงวัฒนธรรมความเชื่อของคนมุสลิมและคนพุทธ รวมทั้งการอยู่ร่วมกันระหว่างไทยพุทธและมลายูมุสลิม เนื้อหาในเล่มได้เปิดโลกทัศน์เกี่ยวกับหลักศาสนาอิสลามไม่น้อย จึงเห็นว่าหากผู้ที่ลงไปทำงานในสามจังหวัดได้อ่าน ก็จะได้เรียนรู้ว่าเขาจะต้องปฏิบัติตัวอย่างไรกับเพื่อนร่วมชาติที่มีความแตกต่างทางวัฒนธรรมและความเชื่อ ที่สำคัญผู้เขียนได้ชี้ให้เห็นว่าปัญหาที่เกิดขึ้นแม้ว่าจะมีความรุนแรง แต่พวกเราคนเล็กๆ ก็สามารถจะเริ่มต้นจากตัวพวกเราเองได้ ในการช่วยลดและคลี่คลายความรุนแรงได้ อย่างที่พระ โต๊อิหม่าม และอาจารย์ในมหาวิทยาลัย ในเรื่องนี้ได้เริ่มกันช่วยสร้างความเข้าใจในชุมชนของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่จะสามารถสร้างความคุ้มกันไม่ให้ปัญหาความแตกแยกขยายพื้นที่ออกไปมากกว่านี้ ด้วยความรักความเมตตาเท่านั้นที่จะทำให้พวกเรา ซึ่งต่างศาสนิก และวัฒนธรรมอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ!
